Kliknij tutaj --> 🀄 drzewo o gładkiej korze

Jeżeli znasz inne znaczenia dla hasła „drzewo o białej lub szarej korze i drobnych liściach” możesz je dodać za pomocą formularza poniżej. Pamiętaj, aby nowe definicje były krótkie i trafne. Każde nowe znaczenie przed dodaniem do naszego słownika na stałe zostanie zweryfikowane przez moderatorów. drzewo o szarej, gładkiej korze ★★★ FILC: gęsty, zbity materiał z wełny lub sierści ★★★ GRAB: drzewo o gładkiej korze ★★★ KARY: koń o czarnej sierści ★★★ KŁAK: strzęp materiału lub sierści ★★ REKS: królik o brązowej sierści i stojących uszach ★★★★★ CĘTKA: niejedna na sierści geparda jesion » drzewo lub krzew występujące na obszarze półkuli północnej. jesion » drzewo o oliwkowej korze, szybo rosnące. jesion » drzewo o oliwkowo-szarej korze. jesion » drzewo o potężnej koronie. jesion » drzewo o potężnej koronie i matowej popielatej korze. jesion » drzewo parkowe. jesion » drzewo ze skrzydlakami. jesion Hasło do krzyżówki „drzewo lub wysoki krzew o szarej, gładkiej korze” w leksykonie krzyżówkowym. W naszym leksykonie definicji krzyżówkowych dla wyrażenia drzewo lub wysoki krzew o szarej, gładkiej korze znajduje się tylko 1 opis do krzyżówki. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Jermynowie (Betula utilis var. jacquemontii, ‘Jermyns’), inna brzoza himalajska o obieranej korze, rośnie około 60 cm rocznie, aż osiągnie dojrzałą wysokość od 30 do 35 stóp z koroną rozłożoną na 20 do 25 stóp. Nieco mniejszy niż inne brzozy himalajskie, Jermyns doskonale nadaje się na mniejsze podwórka. On Ne Rencontre Jamais Les Gens Par Hasard. Hasła do krzyżówek pasujące do opisu: DRZEWO LIŚCIASTE O GŁADKIEJ KORZE Poniżej znaj­duje się li­sta wszys­tkich zna­lezio­nych ha­seł krzy­żów­ko­wych pa­su­ją­cych do szu­ka­nego przez Cie­bie opisu. drzewo liściaste o gładkiej korze (na 3 lit.) Sprawdź również inne opisy ha­sła: BUK Fagus - rodzaj drzew z rodziny bukowatych (Fagaceae) obejmujący ok. 10 gatunków, charakterystyczny dla umiarkowanej strefy klimatycznej na półkuli północnej (na 3 lit.) drewno bukowe (na 3 lit.) drzewo liściaste o wysokości do 40 m; jadalne orzeszki zwane bukwiami, drzewo cenione w meblarstwie i przemyśle ceramicznym (na 3 lit.) pospolite drzewo liściaste (na 3 lit.) Zobacz też inne ha­sła do krzy­żó­wek po­do­bne kon­teks­to­wo do szu­ka­ne­go przez Cie­bie opisu: "DRZEWO LIŚCIASTE O GŁADKIEJ KORZE". Zna­leź­liśmy ich w su­mie: 357 DRZEWO OLIWNE, KORKOWIEC, SOSNA BŁOTNA, MORWA, DRZEWO KOSMICZNE, NIEPOKALANEK MNISI, KATALPA, DRZEWO CHLEBOWE, DRĄŻNIA, MALIMO, KRYSZTAŁ DENDRYTYCZNY, GRUSZA OLIWNIKOWA, OLIWKA, DRZEWO, OLSZA, HURMA, AWOKADO, FLASZOWIEC, ROZPIERACZ, RATLER, CEDR, SOŚNICA, SOSNA MATCZAŃSKA, DRZEWO RÓŻANE, MORWIN, MORELA POSPOLITA, DRZEWKO, COCKTAIL, JEDLICA, KALINA, KWEBRACZO, OSTROKRZEW, KAUCZUKOWIEC, PRĄTNIKOWE, MAGNOLIA, PĘCHERZYK JAJNIKOWY, DRZEWO SOLITEROWE, NANERCZ, ŻELAŹNIK, CYKAS, BOKSER, TEK, ŚWIDOŚLIWKA, ARALIA, GRUSZA BRZOZOLISTNA, WIŚNIA POSPOLITA, GWAJAKOWIEC CZCZONY, RĄCZNIK, DRZEWO KAUCZUKOWE, JESION, NIEPOKALANEK, SABAL, JODEŁKA, BRZOZA, DRZEWO KAMPESZOWE, GOJAWA, DRZEWO GENEALOGICZNE, BRZĘK, KLERODENDRON, MAMUTOWIEC, BAOBAB, AKA, GŁADYSZEK TĘPOLISTNY, PIGWICA, LIPA, CYTRYNA, AWEROA, TOPOLA, ŚWIERK CZERWONY, ZEFIR, DRZEWO, DRZEWO CYTRUSOWE, DREWNO, DĄB, BRUS, NIEDŹWIEDZIÓWKA KAJA, TEK, ŚLIWKA, DRZEWO IGLASTE, MECHOWCOWE, CZERECHA, FIGOWIEC, NASIENNIK, KAKI, FILODENDRON, BAOBAB, SAKSAUŁ, ROŚLINA OZDOBNA, JODŁA, OSKOMIAN, TUJA, CIOS, BRZEZINA, MINIMALNE DRZEWO ROZPINAJĄCE, MORELA ZWYCZAJNA, CHOINKA, PAPIER DRUKOWY, DARNIÓWKA POSPOLITA, SUMAK, BRODAWKA PŁASKA, CEDR, ZROSTNICZEK ZIELONY, SZTYCH, ULĘŻAŁKA, PRĄTNIKOWCOWE, WIĄZ, GWAJKOWIEC, MAMUTOWIEC, OLCHA, ŚWIERK SREBRZYSTY, ŚLIWA MORELA, WIĄZ, MCHY WŁAŚCIWE, CYPRYS, GRUSZA, PANDAN, DRZEWO PIECZĘCIOWE, LIMAK, OTRUPKA WESTWOODA, LICZI, ŚWIERK KŁUJĄCY, SĄCZYNIEC, CHOINA, DRZEWO MONTEZUMY, CHOJAK, SEKWOJADENDRON, BUK, CYPRYS WŁOSKI, MĄKINIA, MYDŁOKRZEW, NASIENNIK, GOŹDZIKOWIEC, CHINOWIEC, IGLAK, OŚLIZŁOŚĆ, PAMELO, POMPELA, MIGDAŁOWIEC, SASAFRZAN, JAŁOWIEC, POMELO, OGOŃCZYK WIĄZOWIEC, NIESZPUŁKA, MAMUTOWIEC OLBRZYMI, KWILAJA, GŁOŻYNA, OSIKA, SANDAŁOWIEC, RODZINA, OLSZA, PULASAN, SOLITER, PACA, PODOKARP, ODBLASK, LONGAN, JUDASZOWIEC, PIELGRZAN, BORAZUS, ŚLIWA, KAWOWIEC, DRZEWO SAGOWE, FEJHOA, SEKWOJA OLBRZYMIA, JARZĘBINA, KAKI, PRĄTNIKI, JESION, ŚWIERK SREBRNY, MANGOSTAN, KLESZCZOWINA, CYKAS, KWASJA, WIĄZ, GŁÓG, SZADOK, KAUCZUKOWIEC BRAZYLIJSKI, POTWORA BUCZYNÓWKA, BUK, ZASTRZALIN, TOPOLE, MANDARYNKA, RODODENDRON, LIPA, SZARAŃCZYN, CHOROBA FAHRA, FAMILIA, DRZEWO MAMUTOWE, TUJA, ŚWIERK, SANDARAK, CZEREMCHA, SOSNA, BERGAMOTA, GWAJKOWIEC, LIPA, WERDIURA, DARNIÓWKA ZWYCZAJNA, OŚLIZGŁOŚĆ, POMARAŃCZA OLBRZYMIA, ZATWAR, KAPAR, CHODNICZEK, HEWEA, MUSZKATOŁOWIEC, WIŚNIA, WYWRÓT, PISTACJA, RÓD, DRZEWO KAKAOWE, SZURPEK ROGERA, KAMPESZYN, DRZEWO MASTYKSOWE, BANANOWIEC, POCENIE, LEZIWO, SEKWOJA, PIERWOTEK, DURIAN, ZASTRZALIN, JAWOR, BANIAN, BREZYLKA, GARDENIA, ŚLIWKA, LUBASZKA, OLEJARA, KLON, PARANTELA, MYDŁODRZEW, PILOKARPUS, DRZEWO ROZPINAJĄCE, SAGOWIEC, CHODNIK, DRZEWO BALSAMOWE, ARGANIA, GŁADŹ, CYPRYS ARIZOŃSKI, ZIELONE, DENDRYT, OLSZA, HIKORA, AILANT, FILER, STARZEC, HERBATA, SKRZYDŁORZECH, FLORYDZKIE DRZEWO ŚWIĘTE, ISTOTA SZARA, CZEREŚNIA, OLCHA, KAKAOWIEC, LIPA, DRZEWO ŚWIATA, GRUSZA KAUKASKA, TEK, KLAN, ASPIRANT, LEŻA, BAOBAB, LIMETA, BRZOZA CZARNA, KADZIDŁOWIEC, BUK, PRZEDROST, PLATAN, FIGOWIEC, JARZĄB, FILLER, HEWEA, BAWEŁNA, PAKLON, BRZOZA, DRACENA, DRZEWO LIŚCIASTE, KAKI, PANDANOWIEC, BALSA, MYDŁODRZEW, SZURPEK, CYPRYS WIECZNIE ZIELONY, MIŁORZĄB, KŁĘBUSZEK, KAMELIA, MCHY LIŚCIASTE, BRODAWKA MŁODOCIANYCH, ROBINIA, ŁUSKODRZEW, ŻYWOTNIKOWIEC, STYRAKOWIEC CHIŃSKI, GRAB, ZAPIAN, GŁADYSZ PAPROCIOWATY, CYPRZYN, PALMA, BRAZYLIJSKIE DRZEWO PIEPRZOWE, KULCZYBA, ARAUKARIA WYNIOSŁA, MODRZEW, BUDLEJA. Ze względu na bar­dzo du­żą ilość róż­nych pa­su­ją­cych ha­seł z na­sze­go sło­wni­ka: 357 - ogra­ni­czy­liśmy ich wy­świe­tla­nie do pier­wszych 300! nie pasuje? Szukaj po haśle Poniżej wpisz odga­dnię­te już li­te­ry - w miej­sce bra­ku­ją­cych li­ter, wpisz myśl­nik lub pod­kreśl­nik (czyli - lub _ ). Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nych przez Cie­bie li­ter. Im wię­cej li­ter po­dasz, tym do­kła­dniej­sze bę­dzie wy­szu­ki­wa­nie. Je­że­li w dłu­gim wy­ra­zie po­dasz ma­łą ilość od­ga­dnię­tych li­ter, mo­żesz otrzy­mać ogro­mnie du­żą ilość pa­su­ją­cych wy­ni­ków! się nie zgadza? Szukaj dalej Poniżej wpisz opis po­da­ny w krzy­żów­ce dla ha­sła, któ­re­go nie mo­żesz od­gad­nąć. Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nego przez Cie­bie opi­su. Postaraj się przepisać opis dokładnie tak jak w krzyżówce! Hasło do krzyżówek - podsumowanie Najlepiej pasującym hasłem do krzyżówki dla opisu: drzewo liściaste o gładkiej korze, jest: Hasło krzyżówkowe do opisu: DRZEWO LIŚCIASTE O GŁADKIEJ KORZE to: HasłoOpis hasła w krzyżówce BUK, drzewo liściaste o gładkiej korze (na 3 lit.) Definicje krzyżówkowe BUK drzewo liściaste o gładkiej korze (na 3 lit.). Oprócz DRZEWO LIŚCIASTE O GŁADKIEJ KORZE inni sprawdzali również: konstrukcja, która w komorze paleniskowej usztywnia sufit , berneński pies pasterski , miasto w Kolumbii, w Andacii, ośrodek administracyjny departamentu Valle del Cauca, 1,3 mln. mieszkańców (1985) , indyjski bawół domowy , wszystkie zwierzęta znajdujące się w gospodarstwie rolnym, ogrodzie zoologicznym lub cyrku , łącznik zdolny do samodzielnego działania , przedstawiciel ludu celtyckiego zamieszkującego w starożytności Bretanię , na dawnych dworach królewskich i wielkopańskich: człowiek zawodowo bawiący, rozweselający innych , niedużych rozmiarów strój (ubranie) - może to być nazwa ubranka np. dla dziecka, lalki , stosunkowo rzadki nowotwór, będący wynikiem zaburzenia układu hormonalnego, dający niespecyficzne objawy , bliźnięta syjamskie płci męskiej , proces, w czasie którego dochodzi do dyfuzji gazów i ich wymiany pomiędzy całym organizmem a jego otoczeniem oraz pomiędzy płynami ustrojowymi a tkankami Od pewnego czasu czytam różne wypowiedzi na temat pękania kory drzew. Niestety są to wypowiedzi dotyczące drzew owocowych. U mnie jest problem pękania kory pnia drzew ozdobnych, prawdopodobnie przyczyną jest jakaś choroba. Rzecz w tym, że nie wiem jaka i tym samym nie znam preparatów, które by temu zaradziły. Pierwsze objawy tego zjawiska dostrzegłem na dębie kanadyjskim, a obecnie zauważyłem takie objawy na jarząbie. Szkoda by było, żeby te piękne drzewa uległy nie znanej mi chorobie. Dlatego będę wdzięczny za każdą wskazówkę, która pomoże mi w ich uratowaniu. Mogę dodać że wokół pęknięć kora ma zmieniony kolor na ciemniejszy). Architekt krajobrazu ze specjalizacją "zieleń zabytkowa". Pisała i redagowała teksty o zakładaniu, urządzaniu i pielęgnacji ogrodów. Fascynowało ją tradycyjne ogrodnictwo i rolnictwo, bo zapomniane dziś metody uprawy roślin - nawet w naszym "zchemizowanym" trującym świecie - pozwalają nieco lepiej żyć. Takie pęknięcia mrozowe pojawiają się nie tylko na pniach drzew owocowych, ale też na innych o gładkiej ciemnej korze, w miejscach silnie nagrzewających się zimą od promieni mocno operującego słońca. Nocą, gdy temperatura gwałtownie spada, tkanki się kurczą i kora (a czasami pień) może pękać. Jeśli przyczyną uszkodzenia jest pęknięcie mrozowe, opatrzenie sztuczną korą jest dobrym posunięciem, bo zamyka patogenom chorobotwórczym drogę w głąb tkanek. Teraz trzeba czekać, aż drzewka same zagoją rany (dawniej zalecano oczyszczenie takiego miejsca do zdrowej tkanki, ale obecnie uważa się, że to przynosi więcej szkody niż pożytku).Inną przyczyną może być rak drzew owocowych - choroba, która atakuje także niektóre inne drzewa rosnące w sąsiedztwie roślin owocowych, jak buki, jarzęby, głogi, topole, wierzby, jesiony. Objawy to obumieranie kory i drewna. W początkowym etapie rozwoju choroby wygląda to jak mrozowa zgorzel kory. W okresie późnej jesieni i zimy na obumarłej korze w obrębie ran tworzą się skupienia zarodników w postaci czerwonobrunatnych kulistych tworów o średnicy 1-2 mm. Do zakażeń dochodzi przez uszkodzenia kory, ale także przez blizny po opadłych liściach czy owocach. Chorobie sprzyjają wilgotne stanowiska. Ratunkiem może być opryskanie wczesną wiosną którymś z preparatów miedziowych, np. Miedzianem 50 WP (powtórzyć w okresie opadania liści). Inne porady tego eksperta Do najbardziej charakterystycznych gatunków pod względem kory można wyróżnić, brzozę brodawkowatą (Betula pendula) ze względu na białą korę barwę, którą zawdzięcza betulinie. Ponadto w tej grupie drzew znajduje się: buk pospolity (Fagus sylvatica), garb pospolity (Carpinus betulus). Charakterystyczną korę posiada również klon jawor (Acer pseudoplatanus) oraz czereśnie ptasią (Prunus avium). Najbardziej zróżnicowane gatunki drzew w obrębie rodzaju pod względem kory to na pewno klony. Charakterystyczna łuszcząca się kora klona jaworu zdecydowanie różni się od klona pospolitego (Acer platanoides) i polnego (A. campestre), posiadające mniej bądź bardziej spękane korowiny. Ciężej natomiast rozpoznać po korze natomiast poszczególne gatunki lip. Na zdjęciach jednak widać, że spękania w korze lipy drobnolistnej (Tilia cordata) są drobniejsze od tych w korze lipy szerokolistnej (Tilia platyphyllos). charakterystyczną korę mają również wiązy. Niemniej jednak w samych opisach kory wg różnych autorów zdarzają się niezgodności, zwłaszcza dla tych gatunków, o mniej charakterystycznej korowinie. Należy pamiętać jednak, że umiejętność dopasowania odpowiedniej kory do gatunku jest przydatna. Przydaje się w szczególności w przypadku wykonywania inwentaryzacji dendrologicznych, w miejscach gdzie drzewa rosną w zwarciu, a korony ich są wysoko usytuowane i nie mamy bezpośredniej możliwości oznaczyć gatunku po pędzie. Grab pospolity (Carpinus betulus) – Kora gładka, ciemno-popielatoszara z jasnymi smugami. Buk pospolity (Fagus sylvatica) – Kora cienka, gładka, popielatoszara. Wiąz szypułkowy (Ulmus laevis) – Kora jasnoszara, spękania, łuszcząca się tafelkowato. Brzoza brodawkowata (Betula pendula) – Cienka, łuszcząca się okrężnymi płatami. Białe zabarwienie kory zawdzięcza związkowi zwanemu betulinie. Należy ona do terpenów i występująca w formie krystalicznych skupisk w dużych, cienkościennych, powstających na wiosnę komórkach, nadając charakterystyczny kolor kory. U nasady starych pni czarna, gruba czarna i spękana. Olsza czarna (Alnus glutinosa) – Kora prawie czarna, drobno, tafelkowato spękana – w formie regularnych płytek. Jarząb szwedzki (Sorbus intermedia) – Kora szara, gładka, cienka spękana. Jarząb brekinia (Sorbus torminalis) – Kora ciemnobrązowa, łuszcząca się drobnymi płatami rzadziej spękana. Klon pospolity (Acer platanoides) – Kora ciemnoszara z drobnymi pionowymi płytkimi spękaniami. Klon jawor (Acer pseudoplatanus) – Kora jasnoszara, na starych pniach łuszczy się dużymi cienkimi płatami. Klon polny (Acer campestre) – Kora brązowo-szara drobno spękana. Lipa drobnolistna (Tilia cordata) – Kora szara, podłużnie, drobno spękana, w przekroju poprzecznym w kształcie trapezu. Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos) – Kora szara, płytko, podłużnie spękana. Jesion wyniosły (Fraxinus excelsior) – Kora szara, podłużnie spękana. Dąb szypułkowy (Quercus robur) – Kora ciemnobrązowa, gruba, z głębokimi, dość krótkimi (na długość) w przekroju poprzecznym trójkątnymi spękaniami. Czereśnia ptasia (Prunus avium) – Kora czerwonobrązowa, cienka, często błyszcząca z wyraźnymi przetchlinkami, łuszczy się okrężnymi płatami. Literatura: Andrzejczyk T., Dąb szypułkowy i bezszypułkowy, hodowla. Wyd. PWRiL, Warszawa 2009. Bednorz L. Jarząb brekinia Sorbus torminalis(L.) Crantz w Polsce. Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań 2010, Bugała W. Drzewa i Krzewy. Wyd. PWRiL, Warszawa 2000, Gil W.(red.). Jesion wyniosły, hodowla i zagrożenia. Wyd. PWRiL, Warszawa 2010. Seneta W., Dolatowki J. Dendrologia. Wyd. PWN, Warszawa 2011, Witkowska-Żuk L. Rośliny Leśne. Wyd. MULTICO Oficyna Wydawnicza,Warszawa 2013 Bugała W. (red.). Grab zwyczajny. Wyd. Sorus, Poznań-Kórnik 1993, Białobok S.(red.) Buk zwyczajny. Wyd. Warszawa-Poznań 1990, Boratyński A.(red.), Bugała B.,(red.). Dęby. Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań 2006, Bugała W.(red), Boratyński A.(red.), Iszkuło (red.). Wiązy. Bogudzki Wyd. Naukowe, Poznań-Kórnik 2015, Białobok S.(red.). Lipy. Wyd. Arkadia, Poznań 1991, Bugała W.(red.). Klony. Bogucki Wyd. Naukowe, Poznań 1999. Brzozy, nieodłącznie związane z polskim krajobrazem, potrafią wspaniale dekorować ogród przez cały rok. Wszystko za sprawą kory w wielu oryginalnych kolorach. Oto zestawienie różnych grup i odmian brzozy, różniących się rozmiarem korony, czy tempem wzrostu. Brzozy Betula kojarzą się nam najczęściej z drzewem o biało-czarnej korze i melancholijnej, przewieszającej się koronie. Widuje się je na nieużytkach, brzegach lasów oraz innych suchych, jałowych miejscach. Najbardziej znana jest brzoza brodawkowata Betula pendula, która rośnie naturalnie niemal w całej Europie i Azji, aż do zachodniej Syberii i Kaukazu. Co ciekawe, brzoza ta jest tylko jednym z kilkudziesięciu gatunków brzóz występujących na świecie. Różnią się między sobą nie tylko wysokością, kształtem i wielkością liści, ale przede wszystkim wyglądem kory. Większość gatunków brzóz można śmiało sadzić w ogrodach jako drzewa ozdobne, bo pięknie dekorują je zimą. Szczególnie ładnie prezentują się w towarzystwie krzewów o kolorowych pędach, np. wielu odmian dereni lub wierzb, oraz roślin kwitnących późną zimą lub wczesną wiosną, np. oczarów, leszczynowców, ciemierników, roślin cebulowych. Brzoza - najpopularniejsze odmiany W ostatnich latach w sprzedaży pojawiło się wiele interesujących gatunków i odmian brzóz o oryginalnym pokroju oraz ciekawej korze, które możemy uprawiać w naszych przydomowych ogrodach. Oto najciekawsze z nich. Brzoza pożyteczna Betula utilis to drzewo dorastające do 8-10 metrów o ażurowej, stożkowatej koronie i gładkiej korze. Może rosnąć i w słońcu, i w półcieniu. Poszukiwana przez wielu brzoza o białej korze to odmiany np. ‘Doorenbos‘, ‘Long Trunk‘ czy ‘White Light‘, są chętnie sadzone w europejskich ogrodach. Brzozy od A do Z Odmiana ‘Doorenbos‘, często spotykana w sprzedaży pod nazwą Betula jacquemontii, jest obecnie najpopularniejszą na rynku odmianą brzozy. Jej kredowobiała kora pięknie kontrastuje z ciemnozielonymi błyszczącymi liśćmi. Rośnie szybko i zdrowo, doskonale prezentuje się zarówno solo, jak i w grupie. Inne, podobne odmiany to ‘Grayswood Ghost‘ i ‘Silver Shadow‘. Ciekawą odmianą brzozy pożytecznej jest angielska selekcja o nazwie ‘Long Trunk‘. Drzewo to charakteryzuje się wyjątkowo oryginalnym, płaczącym, parasolowatym pokrojem oraz, podobnie jak odmiana ‘Doorenbos‘, gładką białą korą. Osiąga niecałe 5 m wys. Kolejną ciekawą odmianą, którą warto sadzić w parkach i ogrodach, jest brzoza ‘White Light‘. Ta irlandzka selekcja wyróżnia się atrakcyjną kremowobiałą korą, na której pojawiają się liczne beżowe paski – przetchlinki. To te odmiany brzozy uchodzą za najbardziej dekoracyjne. Odmiany brzozy nadrzecznej Brzoza nadrzeczna Betula nigra osiąga w Polsce nawet kilkanaście metrów wysokości. Jej największą ozdobą jest łuszcząca się kora w różnych odcieniach brązu i szarości. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym. Lubi ziemie żyzne, wilgotne, lekko kwaśne. Amerykańska odmiana brzozy nadrzecznej – ‘Fox Valley‘ – to jedna z najwartościowszych brzóz, całkowicie mrozoodporna, polecana przede wszystkim do małych ogrodów, bo osiąga zaledwie 5-6 m wysokości. Ma płaskokulistną koronę i kędzierzawą korę. Na młodych pędach jest ona szarobrązowa, łuszcząca się jak papier. Na starym pniu kora robi się spękana, biała, beżowa i żółtawa. 'Fox Valley' pięknie wygląda posadzona w grupach. Imituje wtedy naturalne zarośla. Odmiana ‘Summer Cascade’ wyróżnia się płaczącym pokrojem. Osiąga niewielkie rozmiary. Najlepiej wygląda w wyeksponowanym miejscu, np. nad zbiornikiem wodnym. Jeszcze bardziej spektakularną strukturą kory odznacza się brzoza dahurska Betula davurica. To wielopniowe, niskie drzewo (dorasta do ok. 8 m) o łuszczącej się płatami, intensywnie brązowo-szarej korze. Brzoza białochińska Betula albosinensis dorasta w Polsce nawet do 15 m, ma luźną, szeroko stożkowatą koronę. Największą ozdobą tego drzewa jest biało-żółtawo-brązowo-różowa kora. Dekoracyjne są też jej długie (do 15 cm), zwisające męskie kwiatostany. Gatunek ten preferuje gleby umiarkowanie wilgotne i przepuszczalne. W surowe zimy zalecane jest okrywanie słomą lub agrowłókniną młodych egzemplarzy. Polecaną jej odmianą jest ‘Fascination‘. Brzoza białochińska przeznaczona jest do dużych ogrodów i parków. Brzoza karłowata - betula humilis Betula humilis naturalnie rośnie na obszarze Polski i całej środkowej Europy, we wschodniej Syberii, aż po północną Mongolię oraz na oderwanych stanowiskach przedgórza Alp i Karpat. Właśnie w Polsce przebiega południowa granica jej zasięgu. Można ją spotkać na niskich torfowiskach, podmokłych łąkach i w zaroślach wierzb na Pomorzu, Polesiu i Lubelszczyźnie. Jest to idealna brzoza do ogrodu. Przez ekologów określana jest mianem reliktu glacjalnego i jest pod ścisłą ochroną gatunkową. Tworzy gęste krzewy dorastające do 2-3 m. Kora na pędach jest czerwonobrunatna, a młode pędy pokryte są włoskami z wyraźnymi żółtymi gruczołkami. Inna odmiana, brzoza karłowata Betula nana L. to niski krzew o bardzo różnej wysokości, dorastający od 20 do 70 cm. Jego pędy pokładają się, a z czasem ukorzeniają. Jest to najniższa ze wszystkich brzóz występujących naturalnie w Polsce. Gałęzie tego krzewu pokładają się, a końce wznoszą się łukowato. Liście jesienią wybarwiają się na pomarańczowo lub czerwono. Kwiaty brzozy, popularnie nazywane kotkami, dojrzewają już w kwietniu. W ogrodach brzoza karłowata i niska ładnie prezentują się posadzone w miejscach wilgotnych razem z turzycami i kniecią błotną. Mogą również rosnąć na rabatach naturalistycznych razem z wrzosami oraz w ogrodach skalnych. Jesienią ładnie wybarwiają się na czerwono i żółto, wówczas krzewy są bardzo ozdobne. Prowadzone w formie piennej, którą otrzymuje się w wyniku szczepienia, tworzą malownicze niskie drzewka, nadające się do sadzenia w pojemnikach. Dobrze rosną na glebach wilgotnych, kwaśnych, na stanowisku słonecznym lub półcienistym. Gdzie można kupić sadzonki brzozy? Jest ona raczej dostępna w szkółkach specjalizujących się w uprawie drzew i krzewów. Brzoza - preferowane stanowisko Rodzaj Betula obejmuje wiele gatunków, które znakomicie radzą sobie w naszej strefie klimatycznej. Powinny być jak najczęściej sadzone w przydomowych ogrodach i parkach, nie tylko z uwagi na różnorodne wymagania glebowe, ciekawe kształty korony, ale przede wszystkim na piękno ich kory: kolor oraz jej strukturę. Warto pamiętać o tym, że chcąc dodatkowo podkreślić urodę kory tych drzew, należy je posadzić na odpowiednim tle oraz obsadzić roślinami o dobranej wysokości. Brzozy o białej korze, np. ‘Doorenbos’ czy ‘White Light’, wyglądają atrakcyjnie na ciemnozielonym tle (np. sosny czarnej), na wiosnę zaś pięknie kontrastują z ich korą kwitnące miodunki, ułudki, przylaszczki. Brzoza nadrzeczna ‘Fox Valley’ znakomicie prezentuje się na tle ceglanego muru, podsadzona zimozielonym barwinkiem. Sok z brzozy Mniej więcej w połowie marca w brzozach zaczynają intensywnie krążyć soki. Trwa to ok. 2-3 tygodni, do chwili gdy pączki zaczynają przeobrażać się w listki. W czasie tych kilkunastu dni drzewa pobierają z ziemi duże ilości wody i mikroelementów, które są przetwarzane w substancje odżywcze doprowadzane do wszystkich, nawet najodleglejszych części pędów. Nasi przodkowie zbierali i pili sok, by wzmocnić i oczyścić organizm po wyczerpującej zimie. Wiedzieli, co robią, bo oskoła, jak po staropolsku nazywa się sok z brzozy, zawiera wartościowe cukry, kwasy organiczne i mikroelementy, które działają niemal jak eliksir młodości: są dobre na nerki, działają korzystnie na cerę. Pobieranie soku z brzozy Są dwie podstawowe techniki zbierania soku: z gałęzi i z pnia. Pierwsza jest mniej wydajna i polecana do jednokrotnego zastosowania. Polega ona na odcięciu końcówki pędu i wsunięciu nań butelki. Butelkę trzeba podwiązać do gałęzi sznurkiem, a najlepiej zakleić taśmą klejącą, tak by do środka nie przedostawały się nieczystości, a także łakome na sok mrówki (zebrany sok dobrze jest przefiltrować przez gazę lub drobnooczkowe sitko). Drugi sposób zbierania soku jest bardziej inwazyjny, aczkolwiek wydajniejszy, a polega na wywierceniu w pniu niewielkiego otworu. Jego głębokość nie powinna przekraczać 5 cm. Nie ma powodów, by wykonywać głębszy odwiert, bo najwięcej soków i tak krąży w zewnętrznej części pnia, a nie w jego środku. Średnica otworu nie powinna przekraczać 5 mm. Otwór wiercimy na wysokości kolan, najlepiej po stronie północnej, i wtykamy weń drewnianą, plastikową lub metalową rurkę (można na nią nasunąć elastyczny wężyk). Pod taki prowizoryczny kranik podstawiamy duże szklane naczynie. Zgodnie z niepisanym kodeksem dobrych praktyk w jednym drzewie wykonujemy tylko jeden odwiert służący do jednorazowego pobrania soku. Wybieramy dorosłe drzewa o średnicy pnia ok. 20 cm. Po zebraniu soku otwór zatykamy drewnianym kołkiem lub uszczelniamy żywicą, a okaleczony pień zabezpieczamy maścią ogrodniczą. Brzozy są drzewami wytrzymałymi i nawet utrata kilku litrów soku nie powinna osłabić ich witalności. Zalety soku z brzozy Sok brzozowy ma ledwie wyczuwalny słodkawy smak. Choć jest w zasadzie bezwonny, szybko chłonie zapachy z otoczenia. Po zebraniu należy go przechowywać w lodówce nie dłużej niż 3-5 dni. W sklepach można spotkać soki butelkowe pasteryzowane, o smaku aronii, dzikiej róży, jabłka, cytryny. Sok naturalny można podać z plasterkiem pomarańczy lub limonki, wyłącznie na zimno. Soku nigdy nie podgrzewamy. Z jednego drzewa zbierzemy nawet 5 litrów cieczy na dobę, ostatecznie zależy to od stanowiska i wielkości drzewa. W kuracji oczyszczającej zaleca się pić trzy szklanki soku dziennie. Pozyskiwanie oskoły ma długie tradycje zwłaszcza w Rosji, w Kanadzie popularne jest zbieranie soku klonowego. Brzoza właściwości lecznicze posiada więc bardzo korzystne dla ludzkiego zdrowia. W sprzedaży posiadamy sadzonki grabu (carpinus) – drzewa pochodzącego z rodziny brzozowatych, o popielatej, gładkiej korze z liśćmi sercowatymi u nasady. Drzewo to posiada gęstą, rozłożystą koronę. Przy dobrych warunkach może osiągnąć nawet do 30 metrów wysokości. Ze względu na swoją budowę jest bardzo często zasadzane w formie żywopłotów, zarówno w przydomowych ogrodach, jak i przestrzeni publicznej. Decydującym czynnikiem do takiego zastosowania sadzonek grabu jest także odporność na podcinanie. Gatunek ten znosi je bardzo dobrze i w łatwy sposób pozwala się dowolnie formować. Przy żywopłocie z grabu należy jednak pamiętać o regularnym, corocznym podcinaniu, gdyż drzewo może tracić nadany kształt. Cięcie powinno być wykonywane między czerwcem a lipcem – w tym czasie roślina nie posiada wielu jako żywopłot jest również ceniony za gęste ściany, które są w stanie odgrodzić parcelę od niechcianych widoków, dając komfort prywatności. Jest odporny na mróz oraz silny wiatr, dlatego może przed tym ostatnim skutecznie warunki do wzrostuGrab nie lubi długiej ekspozycji na słońce, więc sprawdzi się w miejscach całkowicie lub częściowo zacienionych. Swobodnie można zasadzać go w towarzystwie innych, wyższych gatunków drzew i krzewów ozdobnych. W warunkach niskiego nasłonecznienia świetnie sprawdzi się jako soliter. Kolejnym ważnym czynnikiem dla prawidłowego wzrostu sadzonek grabu jest oczywiście gleba – powinna mieć odczyn zasadowy lub obojętny, być żyzna i wilgotna. W tym celu trzeba roślinę regularnie podlewać, najlepiej raz w tygodniu i dość obficie, aby woda szybko nie wyparowała.

drzewo o gładkiej korze